bay yeşil ve müridleri

bir elif ile tebeddül etti her şey adem-abad'dan o gündür yanar kalb-i hakiki sönmek bilmez oddan inhimad baki, gelmezse ab-ı hayat çeşm-i abi canandan

cananın elinde gerdanım ram dil-şikaf çeşmi verir gönle gam elem yeminim muğber kalbim şam gubar-ı hüzün getirir bu sam

sanma yedi cihanda tek benim yüreğim hakir, derdin kat'i olmaz dermanı bir beyaz teneşir. cananın bir bakışı gurura tahkir, vicdanına vurulmuş demirden zincir: gönül münkirdir elem ise mücbir. çıkamasan da içine hapsolduğun dert bahir, elzem olduysa sevda yolundan tehcir: görmez göz tahayyül eder şer ahir. ilelebet kalmaz göz kamaştıran bedir, elbet gelecek algun semadan vakt-i fecr.