bay yeşil ve müridleri

gelmezken fani ruhlar ruhsara samimi arardık ezelden beri adem içinde samimi  yanlış bir kavganın davacısı olduysak gayri ihtiyari  bağdat'tan umarız soğuk bir su sürahi 

taşırdık adem-abad'dan beri sinede alef yakıyor gül-endâm'dan gayrı kor, alev

bir seher vakti düştü akla cananın leb-i yakut bitmez hab-ı hülya gelesiye al semadan gurub bad-ı semum eser üzerime derler halime meczup  bir güzel nigahıdır âmili bunca hired-aşub

güven bir kehanettir insanın içine doğan güneş.  elbet bir gün batacak havanın kararmasına eş.  gerçek yüzler ortaya çıkacak yeniden doğasıya dek,  maskeler düşecek kara toprağın bağrına tek tek.  güvenme demem insanlara böylesi daha rezalet.  güvenmezsen elbet gerçek olur kehanet.  yüreğin olsa da zillet bahanesi değildir asla ihanet en asil intikamdır: güzel söz söyle, affet.  bir zincirin halkası olmuşsa ademoğlu parçaları alçaklık, nefret  sen göğsünü doldur yedi cihana karşı iki ucu keskin inayet içini ferah tut önce gözünü bürümeden haset başkasının mutsuzluğuyla huzur bulan insandadır illet  yüreğin yanındaysa şayet  bu fuzuli dünyada en büyük fazilet kendini bilmek 

sükûtun altında hafi  hançer-i zer-kâr canan bir benden gayrı gevher-nisar ne vakit eylesem medar-ı sohbete karar çeşm-i abinden füc'eten bir ok fırlar gönül kalır dört bir yanı dem, figâr

ışka sarmış bedeni, benzim bürudet yed değmezse canandan, sürecek ebet nail olabilirsem ki şeref-i sohbet edilir bir kelamı için bin minnet!