kamer
derdi olan anlatmak ister bilmeden başkası ne kadar mükedder aktar-ı alemde bir ben varım sanar şu çeşmidili kapalı beşer enaniyet kaplarken bu diyarı vakt-i seher şems ile beraber aydınlanır gök envar içinde, görür zanneder şu na-güşade gözler bilinmez hazi gönüller ezelden beri nurbahş, altında kamer