mezarlığa bakan bunak

toprak olacaksın yokluktan hallice
üstünde biten otları toplayacak
güne bakan çiçeklerini koparacak
mezarlığa bakan bunak, geberesice!

başlayacak dertli dertli söylenmeye yine
ağır geliyor buraların işleri dizlere
sen de çıkıp derdini söylesene
ey bunak! ben yaşamasını bilemedim diye

"ben var ya ben
bir arpa boyu yol gidemedim
ömür demişler adına
yolun sonunu görmedim"

harcadım kendiminkini faturalarla
maneviyatsız kaygılar, yersiz arzularla
bir köleden farksız!
her gün aynı şeyleri yapmakla

ben doğsam alnı ak güneşten yeniden dünyaya
ilk işim dalmak olurdu sonsuz rüyaya
bak bu deryada yüzülmez
karşında yenemeyeceğin akıntılarla!

sen en iyisi mi kendini bil
hayatını anlamlandırma çabasına gir
nelere kadir!
ilk yapan ne sensin ne ademdir

elini vicdanına koyda düşün
ne zaman sensin sen
kendini bilmeden, gerçeği görmeden
fazla uzaklara dalmasın gözün
zira yanı başındadır menkıben!
güneş her doğduğu vakit pişmanlıkla
her battığı vakit yorgunlukla
çürüyüp giden!