#5

ben kendimi bildim bileli varlığını ararım

ara sıra göğe bakar, kitapları karıştırırım

hiçlikle dolmadan eksik kalır bir yanım

toprak altında duyulur feryadım

ağaçlara musa'nın eli değecek

kuru tohumlara isa'nın

hiç gitmeyecekmiş gibi yaşarsın

günahlarını kefende taşırsın

bir taş attım hiçlik kuyusuna 

dönmeyecek geri dünyaya

rab ateşiyle yanan faniler gibi toprağa

bu özlem ebedidir

kendisini gösterene kadar yedi cihana!